NIET BOEIEND

 

 

 

 

 

 

Ik ben al jaar en dag

een fan van

Herman Brusselmans.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik moet zeker een twintigtal van zijn romans gelezen hebben. Hoewel ik me soms afvraag of enkele van zijn beweringen sensu stricto genomen dienen te worden, dan wel als een vorm van decadente humor, geniet ik meestal van zijn boeken vanaf de eerste pagina, en aan één stuk door tot op het einde.

 

Ditkeer niet : saai, afgezaagd, treurig en totaal deprimerend. Ofwel houdt hij ons voor de gek, maar op een weinig subtiele manier, ofwel is hij zwaar in de put. Maar zijn lezerskorps moet niet als een analyst beschouwd worden, of als dusdanig dienst doen. Ik ben derhalve of pagina 151 gestopt: full stop.

 

Een uitspraak uit het boek spreekt wel ... tot mijn verbeelding:

 

“... ik las de Varagids. Daar heb ik een abonnement op, want ik schrijf zelf geregeld voor dat blad, laatst nog een artikel over vrouwenvoetbal, waarin ik m’n positieve kijk op dat fenomeen beleed. Ik heb immers niets tegen vrouwenvoetbal. Ik heb nog nooit vrouwen zien voetballen, doch een artikel schrijven over hun sport, en daarin m’n positieve kijk erop etaleren, dat kost me geen enkele moeite. Een professionele schrijver moet over alles kunnen schrijven, en als het iets is waar hij geen verstand van heeft, moet hij maar aan het verzinnen slaan. Een schrijver heeft tenslotte van God z’n fantasie meegekregen, en als hij daar niets mee aanvangt, mag hij zichzelf dan een schrijver noemen? Neen. Op die manier zijn er vele schrijvers die eigenlijk geen schrijver zijn. Van die sukkels die altijd de werkelijkheid nodig hebben als materiaal. Ga toch een baantje zoeken bij de spoorwegen, onnozelaars.”

 

Ik deel helemaal zijn mening, serieus. Dikwijls stelt men mij voor om “iets te schrijven”, ingaand op bepaalde chronieken die ik over wijn of andere topics de web instuur. Neen, hoor: mij ontbreekt helemaal aan verbeeldingskracht. Ik kan heel gemakkelijk werkelijke toestanden beschrijven, gebeurtenissen relateren, verslag brengen over evenementen waarvan ik ooggetuige geweest ben, dat wel. Maar iets uitvinden, iets fantaseren en dan op pikante manier onder woorden brengen: neen, helaas niet.

 

Ik ben geen schrijver, ouwe Herman heeft gelijk:

“I’m a poor lonesome wine-maker, and a long way from Rome ....”