ALLES ZIT IN DE TITEL

 

 

De twee foto’s dateren

uit verschillende perioden,

maar ensceneren

hetzelfde onderwerp.

 

 

  

De maritieme afbeelding van Herwig Van Hove (op Quinta do Bom Retiro), een glas Roederer in zijn rechter hand, werd gemaakt in het voorjaar 1999, terwijl mijn portret ten voeten uit een goed 10 jaar ouder is. Tja, familie-albums zijn weer te voorschijn gekomen!

 

Ik presenteerde één van de flessen die door een bekend grootwarenhuis ter degustatie aan de wijnpers aangeboden werden, op het kasteel van het Karreveld. Herwig zou er later zijn bekende column in WE-Knack over schrijven onder de titel : « Château Misère ». De voorgestelde wijnen, Belgische botteling allemaal, waren inderdaad maar poverkes.

 

Dezelfde man is twee week geleden bij ons op bezoek gekomen en misschien ontstaat er wel eens een artikel onder de hoofding van “Château Charlier”, wie weet?

 

Hoe dan ook, onze oude vriend Guido Jansegers (Château Mansenoble) was ook van de partij en we hebben samen geen oude koeien uit de gracht gehaald, maar wel een paar oudere flessen van onze “carignan van het huis” uit mijn privé-kelder, met name de cuvée La Loute de Coume Majou.

 

In 2005 waren alle struiken zodanig beschimmeld dat ik het oude perceel aan de top van de Coume Majou niet geplukt heb. Het was het jaar van mijn overname en het hout was vermoedelijk van tevoren volledig door de sporen ingenomen.

 

In 2006 echter was de aldaar gewonnen wijn zodanig lekker dat ik hem integraal in de “Cuvée du Casot 2006” opgenomen heb. Het was mijn eerste gewaarwording van het potentieel van dit stuk wijngaard. De carignan verleent veel finesse aan deze blend met onze beste grenache, uit Maury (Coumo d’en Miquelet). Hij is thans perfect op dronk en ik benut hem zelf frekwent.

 

In 2007 herhaalde zich het scenario: fantastische uitdrukking van het fruit en zeer rijke tannienen. Zo ontstond de Loute 2007, terwijl ik toch enkele liters voor mijn “Casot 2007” overhield. Thans is de afdronk zeer zacht en de wijn drinkt heel vlot.

 

In 2008 begon de periode van uitgesproken droogte in de Roussillon en onze “Casot 2008” heeft het zonder deze mooie carignan moeten stellen, want de hele productie is La Loute 2008 geworden, het exemplaar met het groene etiket. Vijf jaar later is deze wijn verrukkelijk: de perfecte partner voor ... een gigantisch duo van “bavette”, twee mooie stukken vlees die onze gast genereus met zich mee genomen had. Iedereen ging akkord dat dit een superfles is.

 

Ten slotte hebben we nog de jaargang 2011 “opengetrokken”, hoewel de Vinolok^®-stop dit werkwoord onnauwkeurig maakt. De wijn is natuurlijk nog een beetje jong (gebotteld in april 2012) maar zijn fruitigheid is zeer indrukwekkend en de tannienen zijn al zacht te noemen. Dit alles werd gebotteld zonder verdere toevoeging van sulfieten en dit draagt ontegensprekelijk bij tot deze frisse en levendige indruk.

 

Wat we toen niet hebben kunnen proeven was de jaargang 2012: die werd pas verleden week, in bijzijn van de échte Loute, abgefült. Hier valt er helemal geen zwavel meer in de fles terug te vinden en het fruit is al rijkelijk aanwezig, alsof deze cuvée helemaal niet onder de stress van de botteling had geleden.

 

Christine en ik hebben er één op 1-2-3 leeggekregen.