WIE IS ARNON EN WIE IS MAREK ?

Nijgh & Van Ditmar, 2013
Nijgh & Van Ditmar, 2013

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Schrijver Arnon Grünberg

kan niemand onverschillig laten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eerst heb ik van hem « Blauwe Maandagen » gelezen, zijn debuutroman, een verhaal over zichzelf, over Joodse families, over de tijd die voor ons voorbijgaat, en aan ons voorbijgaat.

 

Nadien was het “Fantoompijn”, een boek over een mislukte (werkelijk?) schrijver die uiteindelijk toch veel succes kent met zijn boek over ... de Pools-joodse keuken.

 

En dan nog dat verhaal over een banaal mens dat bijna dagelijks naar het vliegveld vertrekt om er rond te hangen en al zijn geld in een beleggingsfonds verliest, wat was de titel weer? Maar neen, het is geen aparte roman, het maakt deel uit van de reusachtige “Tirza”, een ode aan de liefde voor eigen dochter, maar ook aan Zuid-Afrika, onder de vorm van Namibië.

 

In “De man zonder ziekte” wordt de onvermijdelijke ondergang van een architekt die naar Bagdad vertrekt beschreven, met een frappante gelijkenis met de – echte – verhalen van Rudi Vranckx (lees hier).

 

En nu deze “Gstaad”, maar anno 2013, een herwerkte versie van zijn

“Gstaad 95-98” onder de schuilnaam van Marek van der Jagt, toen. Het boek speelt zich af in verschillende fazen, zoals meestal het geval bij deze auteur, en vertoont een “logische” evolutie. Wat mij goed uitkomt is dat zijn laatste deel een sommelier ensceneert, met een acute zin voor observatie. Alleen het einde wijkt een beetje af – dat hoop ik althans – van de verwachtingen die men bij dat beroep heeft, om ons terug naar de gewone gedachtengang van deze Grünberg/Grunberg te brengen.

 

 

Ik hoop dat al zijn boeken niet als een

– zij het dan maar gedeeltelijk –

biografie beschouwd moeten worden !

Mijn tweede bedenking is dat, moesten wij,

gewone burgers, met zulke verhalen afkomen,

onze medemensen ons met een zekere dosis

achterdocht of zelfs afkeer zouden aanzien.

Een schrijver kan zich veel permitteren.

 

 

 

Écrire commentaire

Commentaires: 0