IN DE VOETSPOREN VAN VIVIANE ?

Tol
Tol

 

 

 

 

 

 

Neen, niet echt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Viviane is pas recentelijk beroemd geworden. Zij is een 32-jarige berin die uit het dierenpark van Sigean ontsnapt is. Het was oestrusperiode bij de beren maar Viviane, gezien haar leeftijd, was niet meer loops en kon de opdringerige « avances » van de mannelijke beren niet meer zozeer op prijs stellen. Zijzelf werd in het park geboren, uit een stel Tibetaanse soortgenoten, die als dusdanig louter fruiteters zijn. Weinig gevaar dus voor de bevolking maar veel emotie in de pers. Zij is een paar dagen geleden op een eilandje teruggevonden, door een visser die haar tijdens haar middagdutje ontdekt heeft – deze aziatische zoolgangers zijn blijkbaar goede zwemmers. Maar neen, Viviane kon dus onmogelijk in de buurt van “borne 504” opgezocht worden.

 

Wel hebben wij, Christine en ik, verleden jaar een beertje in de verte gezien, terwijl wij in dezelfde regio onze pic-nic gebruikten, wat hoger op in de richting van de Puigmal. Wij hadden toen onze lichten bij een boswachter die in Corneilla woont opgestoken en hij bevestigde dat er soms getuigenissen zijn van dergelijke ontmoetingen aldaar. Een andere melding had diezelfde week trouwens de “Service des Eaux et Forêts” bereikt.

 

Maar neen, onze bedoeling was gewoon een aangename bergwandeling te gaan doen, samen met Anna en Herman, vrienden uit België die momenteel een week vakantie in de buurt doorbrengen. Wij zijn dan ook op het niveau van die beruchte “borne 504” gestart, boven het dorp Osseja in de Cerdagne. Deze grensstenen, soms grenspalen, dienen om het Franse territorium van zowel Spanje als Andorra te scheiden en er zouden er een zeshonderdtal bestaan, tussen de Bidassoa-rivier langs Atlantische kant (N° 1) en de Cova Foradada langs Catalaanse kant (N° 602).

 

“Onze” grenssteen kent veel sukses want zij is gemakkelijk bereikbaar, staat op een parkeerplaats, op een hoogte van 2205 meter en geeft uit op een 360° panorama met het ski-station van La Molina in de richting van Spanje, de Puigmal een beetje meer naar het Oosten toe en het geheel van de “Massif du Carlit” boven Font-Romeu in de richting van Toulouse.

 

In de late lente en in de zomer grazen er talrijke kudden koeien en evenveel paarden, terwijl bendes “Izards” zich buiten de jachtperiode tot op zekere afstand laten benaderen. Boven onze koppen beschrijven enkele koppels koningsarenden soms lange cirkels en zijn er talrijke gieren die vanuit Spanje hun saneringswerk op Frans grondegebied komen verrichten.

 

Een van de nadelen van dit anders zo mooi plekje zijn de onweren die zich nagenoeg dagelijks voordoen, meestal rond een uur of vier. Niet alleen kunnen ze de vreedzame wandelaars serieus nat huiswaarts laten terugkeren, maar veel erger nog bestaat er een werkelijk gevaar daar er geen schuilplaatsen te vinden zijn in geval van bliksems.

 

 

Wij zijn op tijd weggereden

en hebben vanuit de wagen

de stortbui kunnen zien neervallen.

 

 

Écrire commentaire

Commentaires: 0