« FLIEG, FOGEL ! »

 

 

 

 

 

Neen, dit keer speelt zich

de roman van S. Brijs

niet aan de Duiste grens af,

althans niet op evidente wijze.

De « f’s » vertegenwoordigen

de uitspraak van een peuter,

and a strange one at that !

 

 

 

 

 

 

 

 

Reeds eerder heb ik een klein verslag gebracht over één van de werken van Stefan Brijs (zie hier), onder meer omdat het niet zo vaak gebeurt dat een Vlaamse roman in tientallen talen (o.m. Russisch en Chinees, omvangrijke markten natuurlijk) te vinden is. Ik vond het verhaal tegelijkertijd spannend en angstaanjagend, humoristisch en macaber en sommige invalshoeken konden belangrijke vragen doen rijzen.

 

Mijn eerstvolgende bezoek aan mijn getrouwe boekhandel in Koksijde werd bekroond met een zeer bevredigende buit: Arend. Het boek werd eerst in 2000 uitgegeven, en een nieuwe editie is er al 6 of 7 maal geweest ! Ik kan best verstaan waarom.

 

De sfeer is zeer gelijkend, althans voor het eerste deel van het boek. Toch vertoont de auteur hier – vooral op het einde – meer compassie en hebben we vaker recht op een knipoog. Het is natuurlijk de vraag hoezeer de beschreven gemoedstoestanden met die van de schrijver overeenkomen. Om redenen die ik moeilijk onder woorden kan brengen doen zijn boeken mij denken aan die van Amélie Nothomb.

 

Wat het einde betreft ... die zat er al in van bij het begin van de narratie. Maar kon het anders ?

 

Ik moet U toch waarschuwen:

eens U eraan begonnen bent blijft U voortlezen.

Mijn volgende etappe wordt: Post voor Mevrouw Bromley.

Ik houd jullie wel op de hoogte.

 

 

Ref: Arend, Stefan Brijs, bij Atlas Contact (2000)