EEN KWINTET TE OPGLABBEEK

Kapelmeister "Pochtron" leidt het vijftal
Kapelmeister "Pochtron" leidt het vijftal

  

Christine en ikzelf hebben twee week geleden een bezoek gebracht aan de achterhoek van de Kempen.

Waarom in Godsnaam ?

 

 

 

 

Ik houd van anecdoten. Meer dan 15 jaar geleden heb ik José Carujo ontmoet. De man, van Portugeze komaf, had een deel van zijn prille jeugd in het Oostblok doorgebracht, was nadien kaderlid geworden in de farmaceutische industrie (en o.m. Glaxo Frankrijk) alvorens terug te keren naar het land waar hij – jaren tevoren - als vluchteling zijn universitaire studies “absolviert” had: België. Hij was er nu ... handelaar in Portugeze wijnen. We zijn bevriend geraakt. Abraço, José !

 

Door zijn toedoen heb ik Patrick Devos leren kennen (In den Zilveren Pauw te Brugge). Patrick is niet alléén een uitmuntende chef met belangstelling voor GEZONDE voeding (zowel de basisproducten als de bereidingsmethoden), hij is ook een zeer scherpe wijnkenner en –liefhebber. In tegenstelling tot wat men denkt spreekt dat niet vanzelf: veel restaurantuitbaters beschouwen wijn slechts als een “winstpost”, en helemaal niet als een belangrijk deel van het tafelgenot. Gelukkig zijn er – en vooral in België – toch een hele kliek die wél iets van wijn afweten ... en we komen meestal goed overeen in dat geval.

Ik ben immers van de partij der wijnliefhebbers, de NWA: de Nieuwe Wijn-Alliantie !

 

Nu, terzake. Tijdens een recente proeverij bij Patrick Devos heeft hij mij aangeraden om professionneel in kontakt te komen met Rob Geraerts, woonachtig in Opglabbeek. Waarom zal later duidelijk worden.

En dezelfde Rob Geraerts heeft mij een zestal flessen kado gegeven, om ze te proeven. De zesde fles, van Weingut Clemens Busch, laten we nog eventjes opzij om zo op ons kwintet te komen.

 

. Le roi des lézards 2010 is een carignan-wijn afkomstig van klei- en kalkhoudende bodem in de streek van Fitou en kreeg een houtopvoeding (geen nieuw hout, denk ik). Bij de opening van de fles was hij nogal neutraal, zonder echter de wrangheid eigen aan zoveel slecht gevinifieerde carignan’s te vertonen – jullie weten allemaal dat ik een aanhanger ben van dit druivenras. Een dag later hadden zich veel fruitaroma’s ontwikkeld, hoewel de mond nog heel soepel bleef. Een merkwaardige wijn.

 

. Côtes du Rhône VV 2010 van Domaine Dumarcher is hét type CDR waar ik veel van houd.

Het zit vol zeer rijpe grenache (14,5 vol % op etiket en wat meer in de fles denk ik), met rendementen die zeker niet veel boven de 20 hl/ha bedragen. Verrukkelijk.

 

. Drie bijzondere witte wijnen met gemeenschappelijke kenmerken: complexiteit, uitgebreide aromatische palet, veel body in de mond maar weinig aciditeit – zonder echter “plat” te zijn.

- Sigalas, op het eiland Santorini 2010: vulkanische bodem voor de druifsoort assyrtiko. Heel origineel.

- CO, Malvazija 2011: uit Croatië

- Enjingi “Venje” 2004: een zeer interessant product, ook uit Croatië, gemaakt van de druiven “grasevina” (watte ?), riesling, pinot blanc, sauvignon en traminer met houtopvoeding (Sloveense eiken). Hier hebben wij duidelijk twee facetten gehad: een beetje opulent en “à la witte rhônewijnen” in het begin, veel subtieler en uiteenlopend na oxidatie (een paar uren).

Ik zat in de onmogelijkheid om ze nog koeler op te dienen (tijdgebrek en geen ijsblokken bij de hand), maar ik denk dat ze alle drie des te lekkerder zouden geweest zijn, hoewel ik meestal mijn witte wijnen niet “gefrappeerd” opdrink.

 

 

 

Bedankt Rob voor de proeverij en

de groetjes aan Patrick en zijn vrouw Christine !

 

 

Écrire commentaire

Commentaires: 0